Энэ бол ХУД-т байрлах сургуулийн гаднах талбай. Сургуулийн хашааг дотогш нь түрж оруулаад хашаа байсан талбай дээр (хуучин биеийн тамирын талбай байсан засмалын үзүүр трансформаторын шонгийн цаана харагдаж байна) өндөр хүчдэлийн шон босгож, трансформаторуудыг байрлуулсан байна. Хэрвээ хүүхдүүд, эсвэл хэн нэгэн энд явж байгаад тогонд цохиуллаа гэхэд сургууль лав хариуцлага хүлээхгүй. “Энэ манай сургуулийн талбай биш, нийтийн эзэмшлийн талбай. Хороо, дүүрэг нь хариуцлагаа хүлээнэ биз” гээд л сууж байна. Өндөр хүчдлийн шон, трансформаторуудыг суурилуулсан УБЦТС компанийнхан ч гэсэн юу л гэх бол. Хэрэг явдал бишидвэл “Бид буруутай” гэж хэлэх байгууллага, албан тушаалтан лав гарахгүй. Өмнөх туршлагуудаас харахад...

Энэ сургуулийн гадаах багахан талбайд (хааш хаашаа 10 метр хүрэхгүй) 6000 ква-ын өндөр хүчдлийн шугам, 160 ква-ын трансформатор (хүчдэл бууруулагч), айл өрхүүдийн хэрэглэдэг цахилгааны тоолуур, гэрэлтүүлгийн удирдлагын самбар, сургуулийн хашаан дотор 250 ква-ын дахиад нэг трансформатор байна. Бүгд ил задгай, гадуураа ямар ч хашаа хамгаалалтгүй.

Уг нь бол 20 метрийн урттай өндөрхөн хашаа босгочиход л энэ хавийн хүүхдүүдийг осол зэхлээс хамгаалчих юм. Арван алхмын зайтай хажууханд нь хорооны Засаг дарга сууж байгаа. Урд нь 1000 гаруй хүүхдийн суудалтай 12 жилийн сургууль байна. Тэгээд мэдээж энэ байгууламжийг эзэмшигч болох УБЦТС компани. Ийм гурвын гурван эзэн байсаар байтал энэ хэдхэн алхмын газар хайс төмөр, хамгаалалт хийчих эзэн алга. Ингээд ярихаар дахиад л нөгөөх “Мэргэжлийн хяналт ажлаа хийхгүй байна” гэдэг лүүгээ орох биз. Өмнөх удаа ч бас л тэгж байсан. Тэд нь мэдээж албан конторт суухыгаа ажил гэж боддог нөхөд байгаа.

Ингэхэд цахилгааны аюулгүй байдлыг хэн хариуцах ёстой юм бэ? Хамгийн энгийн логикоор бодоод үзэхэд цахилгааны мөнгө хурааж байгаа газар нь цахилгааны аюулгүй байдлыг хангах ёстой баймаар. Сургууль, хороо ч гэсэн өөрөөсөө мөнгө гаргаад хашаа хайс хатгадаггүй юм гэхэд мөнгөө төлдөг, үйлчилгээ авдаг компанидаа хандаад “аюулгүй байдлаа ханга” гэж шаардаж болно шүү дээ. Шугамын алдагдлаа шалгах гэж сардаа нэг удаа эргэж тойрдог тэднийг бодвол үргэлж хажууд нь байгаа хүмүүс шүү дээ.  

Тун саяхан даа, өнгөрөгч зургадугаар сард байрныхаа гадаа тоглож байсан 10 настай хүү эмийн сангийн үүдэнд ил унжсан цахилгааны утсанд шүргэснээс болж тогонд цохиулж амиа алдсан эмгэнэлтэй хэрэг гарч байлаа. Тэгэхэд нийтээрээ шуугиж, шаардаж байж хотын гудамж дахь гэрлийн шонгуудын ил унжсан цахилгааны утсуудыг далд хийлгэж байв. Бараг л бүх нийтийн аян шахуу юм болсон. Ядаж л хотын төвийн гудамжуудаа халтуурдаад өнгөрсөн. Харин хотын захад ч гэсэн хүн амьдарч, хүүхдүүд тоглож байгаа гэдгийг анзаарсан хүн бий болов уу?

Харамсалтай нь манайд сэдэв болгон хуучирдаг. Ямар ч эмгэнэлтэй үйл явдал, гашуун сургамж хамгийн багадаа долоо, ихдээ 14 хоногийн дараа мартагдаж, дараачийн шинэ сэдэв рүү хуйлардаг. Эхлээд наадам болсон. Дараа нь аадар бороо, үер усны аюул гээд ар араасаа шинэ шинэ сэдэв босч ирсээр өмнөх нь арчигддаг. Биднийг ингэж мартаж санасаар явтал хичээлийн шинэ жил эхэллээ. Эцэг эхчүүддээ захиж хэлэхэд ийм сургуульд, ийм сэтгэлтэй хүмүүс рүү хүүхдээ битгий явуулаарай!

Б.ЗАЯА